No więc jak to wytłumaczyć. Od kiedy pamiętam, to jakby mnie pech ciągle gonił, czy klątwa, nie wiem jak to inaczej nazwać. Od kiedy skończyłem 22 lata, czyli już 11 lat, moje życie uczuciowe to jak środek wybuchu atomowego.
O co chodzi? Za każdym razem, jak spotkam kogoś nowego, to na początku wszystko jest super. Seks, dogadywanie się, wszystkie te sprawy idą gładko, dopóki mi nie zacznie na tej osobie zależeć (chodzi o to, kiedy się zakochuję, a nie tylko zauroczę). Wtedy wszystko się wali w mgnieniu oka. Żeby to zobrazować, podam kilka przykładów. Pytałem psychologów o radę, mówili mi żebym ukrywał uczucia i tak też robiłem. Stworzyłem coś w rodzaju "master planu", ale mimo wszystko, przeznaczenie jednak się nie oszuka. Zawsze kończy się to w ten sam sposób, w tym samym momencie. Oto kilka przykładów.
1. Normalny związek. Miałem wtedy około 24 lata - partnerka dawała mi wszystko czego potrzebowałem, czyli przyjaciela, kochanka, partnera i pokrewną duszę w jednym. Przez 9 miesięcy wszystko było idealnie, aż poczułem, że ją kocham i potrzebuję - i wtedy wszystko się posypało w ciągu 2 tygodni bez żadnej widocznej przyczyny. Próbowałem dowiedzieć się dlaczego, ale nigdy nie dostałem odpowiedzi. I zawsze mi się tak dzieje.
2. Związek internetowy. Tutaj to samo, w momencie, gdy zaczęły się rodzić uczucia, historia się powtórzyła (spotykaliśmy się często na żywo).
3. Związek otwarty, dobry seks, rozmowy, wspólne kolacje, wyjazdy na weekendy, do baru czy na dyskotekę. Zero spięć, rozumieliśmy się bez słów - efekt ten sam. Odpowiedź, którą dostałem, była zaskakująca – "coś jej każe odejść". Mówi, że dobrze się czuje, nie ma na co narzekać, ale musi to zakończyć mimo, że coś do mnie czuła.
4. Przyjaciele z benefitami
Znowu to samo: wysoki poziom rozmowy, dobry seks, wygłupy. Zdarzało nam się spać razem wtuleni, bez seksu, wszystko idealnie aż do momentu, kiedy zaczęło mi na niej zależeć. Efekt to unikanie, mniejsza ilość seksu i czasu, który mi poświęcała itd. Przestała nawet randkować z innymi przez mnie, aż do momentu, gdy ujawniłem swoje uczucia, choć nic nie zmieniłem w swoim zachowaniu.
Jestem tym wszystkim już strasznie zmęczony i sam nie wiem, gdzie szukać pomocy. Nikt nie potrafi tego wyjaśnić, a ja powoli naprawdę zaczynam unikać jakichkolwiek związków.
Powód jest prosty – boję się, że jak znowu coś poczuję, to znowu stracę kawałek siebie. Na koniec dodam, że wszystkie partnerki, do których nie przylgnęły moje uczucia, wciąż są blisko mnie i nie mam z nimi żadnych problemów.
Nie szukaj na siłę klątwy, bo naprawdę niewiele osób dzisiaj umie taką rzucić, żeby działała.
Kiedyś bardzo kogoś zraniłem i teraz może to się mści.
Czyli według Ciebie ta osoba miałaby możliwość rzucić klątwę, a może nawet zlecić to komuś, kto się na tym zna, za odpowiednią opłatą?
A zastanawiałeś się, czy może gdy zaczynasz się angażować, stajesz się zaborczy lub zbyt nachalny? A może po prostu trafiasz na kobiety, które nie są zainteresowane poważnym związkiem? (w przypadku 'przyjaciół z korzyściami' to oczywiste, że mogła się wycofać...) Może Ci się wydaje, że zachowujesz się tak samo, ale nie musi to być prawdą.
Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie to 'tak', a na pozostałe 'nie', to być może ktoś tutaj znajdzie czas, aby sprawdzić, czy rzeczywiście coś się dzieje. Tymczasem możesz poczytać trochę na temat metod radzenia sobie z klątwami i urokami.
@seid No tak, może się wydawać, że jestem przyklejuch, ale tak naprawdę zawsze daję dużo wolności w związku. Nie jestem zaborczy ani zazdrosny, nie pochłaniam ich czasu ani nie stawiam ograniczeń. Co do przyjaciół z korzyściami, to ona nie uciekła, ale dużo się zmieniło, a ja nigdy nie dałem jej poczuć nic więcej niż przyjaźń. Jeśli chodzi o to pierwsze pytanie, to słowa, które utkwiły mi w pamięci ze łzami w oczach - "obyś był zawsze tak szczęśliwy jak ja teraz" - jakoś pasują do tego, co mnie spotyka. Dodam jeszcze, że moja mama zajmuje się tarotem i 99% jej przepowiedni się sprawdzało. Zawsze jakieś związki mi wychodzą, a karty ostrzegają mnie przed nimi. Dlatego od 7 lat nie pozwoliłem sobie wróżyć.
Czasem przodkowie nieświadomie zostawiają nam takie długi do spłacenia. Mogą to być odrzucone ,zapomniane bądź wykluczone osoby z rodu. Gdybyś poszperał w historii mogłoby się okazać np. że pradziadek odrzucił miłość(albo nieślubne dziecko). I mężczyźni w rodzinie nie mają szczęścia w miłości, kobiety odchodzą...Może warto poszukać osoby która zajmuje się uzdrawianiem karm rodowych ?
A co jeśli najpierw spróbujesz się zakochać, mocniej zaangażować emocjonalnie, a dopiero potem pomyśl o seksie?
Zobaczysz co się wtedy wydarzy.
@pajeczyna Już próbowałem zakochać się najpierw, a dopiero potem myśleć o seksie, i efekt był identyczny. Seks nie jest dla mnie najważniejszy. Wielokrotnie unikałem takich sytuacji, ba, trzymałem nawet celibat przez rok, żeby się przekonać, ale i tak w momencie, kiedy zaczynam czuć do kogoś więcej, wszystko się rozpada. Wiem, to brzmi śmiesznie, i pewnie niektórzy powiedzą, że coś robię źle itd. Ale ja nie przyspieszam niczego, nie żądam niczego, biorę tylko to, co mi dają i zachowuję się normalnie. Staram się żyć jak każdy, nie szukając niczego na siłę. Jednak od 3 lat unikam każdego zaangażowania, bo wtedy nic się nie psuje. Mimo to, chociaż umiem sobie wmówić, że nie wolno mi się angażować i unikam wszystkiego, co mogłoby do tego prowadzić, jestem tylko człowiekiem, a nie skałą lodu, i zawsze kończy się tak samo. Wiem, bo to siedzi w mojej głowie, ale na zewnątrz jestem taki sam jak przed pojawieniem się uczuć.
Może jakaś psychoanaliza swoich zachowań? Albo psychoterapii?
Nie założyłeś od razu, że to działanie magiczne, prawda? Masz może kogoś na myśli, kto mógłby cię w taki sposób "obdarować" klątwą?
@seid Psychoza na pewno nie jest przyczyną. Ale to drugie - klątwa, wydaje się bardzo prawdopodobne! Dlaczego tak uważasz? Bo nie da się tego wyjaśnić w racjonalny sposób, a sytuacja powtarza się bez względu na to, co robisz. Taka sytuacja nie jest normalna. Wiesz, że inni mogą cię uważać za dziwoła czy nieudacznika, ale może to ty masz rację, a ci, którzy cię osądzają, się mylą? Lista potencjalnych sprawców nie jest długa, ale istnieją przynajmniej 3 osoby, które mogłyby to zrobić - 2 kobiety i mężczyzna, który cię kiedyś natrętnie prześladował. Może któraś z nich miała ku temu możliwości i powody? Jedna z tych kobiet mieszkała w Łysej Górze, gdzie podobno żyją ludzie obdarzeni paranormalnymi mocami. To tylko przypuszczenia, ale sam czujesz, że to co ci się przytrafia, nie jest normalne. Byłeś u psychologów i poza wysokim IQ nic niepokojącego nie wykryli - bez rozdwojenia jaźni, zachowań aspołecznych czy innych zaburzeń poza lekkimi załamaniami z powodu tej sytuacji. A wierzysz w zjawiska paranormalne i duchy, bo sam kilka razy doświadczyłeś czegoś niezwykłego. Jak prawie 2 lata temu w Londynie, gdy odwiedziła cię babcia, by się pożegnać. 20 minut później zadzwonili z domu i już wiedziałeś, że umarła - powiedziałeś o tym siostrze, zanim ona zdążyła przekazać wiadomość. Więc dlaczego ludziom tak ciężko uwierzyć w coś, co inni przeczuwają? Zamiast spróbować zrozumieć, doradzić i pomóc, zaprzeczają czemuś, w co sami wierzą.
@furion81 Nie ma się co chwalić wysokim ilorazem inteligencji, a jednocześnie szukać pomocy na forum dla miłośników ezoteryki wśród "ezomańców"?
Wierzę w duchy i że mogą one przyjść się pożegnać, poprosić o wybaczenie czy zgodę, a nawet stawić się w czyimś imieniu. Znam przerażające przypadki takich zjawisk. Mi samej zmarli często śnią się - z rodziny i znajomi. Po takich snach czuję się strasznie zmęczona i wyczerpana. Z pewnością jest w tym jakaś prawda.
Może po prostu zbytnio wpędzasz się w tę sytuację z nieudanymi związkami? Bo to, na czym się koncentrujesz myślami, to przyciągasz do swojego życia. Jest takie powiedzenie "jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz". Może kiedyś sam postąpiłeś niewłaściwie wobec innych i teraz za to płacisz?
Innym wytłumaczeniem może być to, że wokół ciebie krąży dużo negatywnej energii lub nieprzyjaznych istot (nie wiemy tego, bo nie podałeś wystarczających szczegółów), i masz coś do odpracowania karmy.
To tylko moje "tak mi się wydaje"... na podstawie kilku wpisów bez dokładnych informacji ciężko jest cokolwiek stwierdzić na pewno.
@furion81 Ty milisz pojęcia!
Psychoanaliza i psychoterapia to nie zwykła konsultacja z przypadkowym psychologiem. To specjalistyczna pomoc wykwalifikowanego lekarza lub psychologa, który ma odpowiednie przygotowanie, aby skutecznie Ci doradzić.
Biorąc pod uwagę Twoje wysokie IQ, z pewnością znajdziesz bardziej racjonalne i konstruktywne wytłumaczenie tej sytuacji niż mało prawdopodobna teoria o klątwie.
Przepraszam, nie przechwalałem się, ale widzę, że rzeczywiście popełniłem błąd, pisząc o pomoc. Czy wy wiecie coś na mój temat? Nie przechwalałem się. Pozwolę coś wyjaśnić. Urodziłem się 14/02/1981, a w wieku klasy pierwszej podstawówki objawiły się u mnie odbicia lustrzane (dodam, że jestem leworęczny). Aby móc się uczyć i pisać, zostałem przestawiony na prawą rękę (co było zmorą). Mam niesamowitą za to pamięć wzrokową i słuchową. W liceum spędziłem jeden rok na spotkaniach i testach, aby potwierdzić, że mam dysgrafię i niektóre symptomy dysleksji. Już wtedy stwierdzono u mnie wysokie IQ. Lubię czytać książki, a mimo ściśle matematycznego umysłu, piszę poezje i kończę książkę. Mam charakter flegmatyczny z dozą choleryka - nigdy nie wybucham, dopóki się nie nazbiera. Nie jestem mściwy, ale jeżeli ktoś przegnie, odcinam się od takich ludzi i w sposób zdecydowany mówię im "nie". Sposób bycia mam pomiędzy realistą a modernistycznym romantykiem. Nigdy nie oceniam ludzi ani po wyglądzie, ani po tym, kim są. Bardziej po tym, jak się zachowują i co mają w środku. Dodam tylko, że każda osoba z wyższym IQ jest potencjalnym wariatem. Tyle na mój temat.
Wracając do delikwenta. Dziewczyna, z którą był (kochał ją do szaleństwa) rzuciła go dla mnie. Nie potrafił się z tym pogodzić przez okres ponad 6 miesięcy. Kiedy próbowałem z nim pogadać, odgrażał się. Nienawidził mnie i zdaję sobie z tego sprawę. Ba, nigdy nie rozbijam związków, taką mam zasadę, a ona mi o nim nie powiedziała. To wyszło z czasem. Nigdy nie kręciłem na dwa fronty i nie zdradzałem partnerki. Czasami tak wychodziło, że mimo początkowej fascynacji coś się kończyło. Czasami zostawało się znajomymi, a czasami zdarzało się kogoś dogłębnie zranić. W dwóch przypadkach nawet za bardzo, a bycie z kimś z litości nic dobrego nie przyniesie i nie ma to sensu ciągnąć. Ogólnie wyznaję zasadę "żyj i pozwól żyć innym". Jeżeli potrzebujesz więcej danych, chętnie podam. Niestety nie pamiętam imienia tego amanta. Co do imion dziewczyn - jedna to Sylwia, a druga Ania. Niestety nie pamiętam ich nazwisk. To było dawno temu.
@furion81 Może w Twojej inteligencji leży sedno problemu? Ludzie z wysokim IQ często mają trudności w nawiązywaniu relacji, ponieważ relacje międzyludzkie nie dają się łatwo ująć w sztywne ramy logiki.
Wysoka inteligencja (IQ) niekoniecznie idzie w parze z wysoką inteligencją emocjonalną (EQ), co może powodować, że nie dostrzegasz swoich błędów lub nie rozumiesz swoich działań, co prowadzi do rozpadu związków. Zdecydowanie bardziej efektywnym rozwiązaniem byłaby konsultacja z psychoanalitykiem zamiast szukania przyczyny w klątwach. Nawet jeśli Cię to rozczarowuje, warto wiedzieć, że szukanie klątw może wpędzić Cię w sidła naciągaczy, którzy będą chcieli zarobić, oferując "zdjęcie klątwy".
Zwróć na to może uwagę 😉
@kobalt Rozmowy o moich problemach z profesjonalistą, który zajmuje się tym na co dzień, oraz próby znalezienia wyjścia z tej sytuacji zakończyły się niepowodzeniem. Analiza jednego z moich związków, którą przeprowadziliśmy, nie przyniosła żadnych rezultatów. Zdaniem specjalisty, nic się nie trzymało kupy. Nie można być z kimś bardzo blisko, a w ciągu tygodnia bez żadnego powodu zmienić swoje podejście o 180 stopni, odejść i być samotnym. Jej zachowanie nie wynikało z poznania kogoś nowego, problemów rodzinnych czy zawodowych.
@furion81 Pozostaje Ci odwiedzić innego specjalistę (upewnij się, że ma odpowiednie kompetencje) i przeanalizować wszystkie swoje związki. Trudno jest zidentyfikować powtarzający się schemat na podstawie tylko jednego przypadku 🙂
@kobalt Osoba ta ma już ponad 30 lat doświadczenia w zawodzie, na co dzień pomaga ludziom z problemami w związkach (i jest w tym skuteczna), a także wspiera osoby w podnoszeniu się po życiowych porażkach. Zna mnie od ponad 20 lat i mam z nią kontakt mailowy. To on poradził mi pisać w stanach depresyjnych. Zauważył również, że nawiązanie kontaktu z ludźmi o znacznie niższym IQ sprawia mi trudności, a w takich związkach szybko się nudzę i odchodzę.
@furion81 Wygląda na to, że ten specjalista może nie mieć wystarczająco szerokiej perspektywy, skoro zdecydował się zajmować przypadkiem kogoś, kogo zna osobiście. Profesjonalne podejście zazwyczaj zakłada skierowanie znajomej osoby do innego eksperta, który nie ma z nią wcześniejszych powiązań. Brak osobistej relacji pozwala na bardziej obiektywną ocenę sytuacji i uniknięcie potencjalnego konfliktu interesów 🙂
@kobalt Tylko ten specjalista zdołał do mnie dotrzeć. Mówiąc wprost, mam wiele warstw i barier, które trudno przeniknąć. Choć trudne do opanowania, to możliwe, ale to wyłącznie moja decyzja, czy się otworzę, czy nie. Nie pozwalam nikomu sobą manipulować, ani sam nie próbuję manipulować innymi. W związkach pokazuję swoje prawdziwe ja, natomiast poza nimi zawsze prezentuję inną wersję siebie.
@furion81 Rozumiem, że sytuacja jest skomplikowana.
Zastanawiam się, czy szukasz konkretnego rozwiązania swoich problemów, czy może po prostu potrzebujesz się komuś zwierzyć? Chcesz podzielić się tym, jak trudno Ci w życiu, jak starasz się być uczciwy, a mimo to spotykają Cię niepowodzenia?
Czasem samo wyrażenie swoich uczuć i frustracji może przynieść ulgę. Jeśli jednak liczysz na konkretną pomoc, może warto zastanowić się nad tym, jakiego dokładnie wsparcia potrzebujesz?
@furion81 Sugerowanie psychozy w tej sytuacji wydaje się być zbyt pochopne.
Kluczowe pytanie brzmi: czy stworzyłeś ten wątek, aby uzyskać obiektywną ocenę sytuacji, czy raczej szukasz potwierdzenia swojego przekonania o byciu przeklętym? Warto pamiętać, że samo poczucie bycia przeklętym nie jest dowodem na istnienie klątwy. W większości przypadków, gdy ludzie sądzą, że są przeklęci, nie ma żadnych realnych przesłanek potwierdzających tę teorię.
Może warto spojrzeć na sytuację z innej perspektywy i rozważyć alternatywne wyjaśnienia dla doświadczanych trudności?
