Cześć wszystkim. Mam nadzieję, że ktoś będzie mógł mi w tej sprawie pomóc, bo sama sobie nie poradzę. Od dłuższego czasu nic nie układa mi się w życiu. Nie mogę znaleźć pracy, chociaż wysyłam mnóstwo dokumentów (nikt nawet nie zaprasza mnie na rozmowy kwalifikacyjne - całkowity brak odzewu). Moje życie uczuciowe to jakaś porażka, mam 32 lata, a jestem samotna, mieszkam z rodzicami, nie mogę ułożyć sobie życia, usamodzielnić się. Trwa to już jakieś 5-6 lat, a wszystko zwaliło mi się na głowę naraz. Wcześniej studiowałam, miałam pracę, przez kilka lat byłam w związku z osobą, z którą planowałam wspólną przyszłość, a tu nagle koniec wszystkiego - zwolnili mnie z pracy, rozstałam się z chłopakiem. I od tamtej pory nic się nie zmienia. Kompletny zastój. Od czasu do czasu mam jakiś staż, jakąś pracę na czarno, ale nic stałego. Podobam się mężczyznom, ale nic z tego nie wynika, krótki flirt i tyle, mam wrażenie, że nie traktują mnie poważnie. Wspomnę jeszcze, że około 2 lat temu wykryto u mnie niewyleczalną chorobę jelita grubego (może trochę przesadzam, bo cierpi na nią moja mama i odziedziczyłam to po niej, ale mimo wszystko... jeszcze choroba do tego wszystkiego). Nie mam pojęcia, dlaczego tak się dzieje, czemu aż tak nic mi się nie układa. Jakiś czas temu prosiłam tu o wróżbę i wyszło w niej, że w ciągu najbliższych 5 lat nie widać żadnych zmian w moim życiu! Jestem załamana, mam stany depresyjne, przez to wszystko tracę sens życia.

Zastanawiam się, czy przypadkiem ktoś mi źle nie życzy, nie zazdrości. Mam ciotkę, o której mówią, że ma "złe oko" - gdy chwali rośliny, one więdną, nie chcą rosnąć. Gdy zachwyca się zwierzętami, te od razu chorują. Ciotka niejednokrotnie rozwodziła się nade mną "Madzia to, Madzia tamto...". Może jakoś nieświadomie "rzuciła na mnie urok"? Muszę jeszcze wspomnieć o rodzinie mojego wujka (brat mamy), z którymi żyjemy w konflikcie - on i jego żona zawsze nam zazdrościli, odkąd przeprowadziliśmy się niedaleko nich i wybudowaliśmy dom. Od tamtej pory nie potrafimy się dogadać. Zawsze im przeszkadzało, że jestem po studiach, pracuję w kancelarii, mam chłopaka, a ich córki (wtedy) nie. Ciotka przychodziła do naszego domu, obserwowała, a potem to, co zobaczyła, odtwarzała u siebie. Dochodziło wręcz do niepoważnych sytuacji, kiedy robiliśmy remont pokoju - oni robili u siebie. Kiedy kupowaliśmy obrazy (przez internet), oni zamawiali obrazy (przez internet!). Mama zrobiła ścieżkę z kamieni przed domem, ciotka następnego dnia to samo. Z ich trzema córkami, moimi kuzynkami, przez całe życie rywalizowałam - która ładniejsza, mądrzejsza, lepsza. Niby dziecięce zagrywki, ale trwają do dziś.

Jakieś 2 lata temu byłam na odpuście koło kościoła, kręciłam się między stoiskami, kiedy nagle stojąca za swoim stołem Cyganka powiedziała, że ktoś mi źle życzy i żebym nosiła przy sobie cały czas czerwoną nitkę z lewej strony ciała. Mojej mamie natomiast kazała odczynić urok, przelewając wosk nade mną gdy śpię, a to, co się z przelanego wosku utworzy, spalić (tak to moja mama zapamiętała). Uroku nie odczyniła, bo mam bardzo "lekkie" spanie i budzę się na każdy szmer, więc nawet nie próbowała. Ale nitkę nosiłam przywiązaną do stanika przez długi czas. Jakoś poprawy nie zauważyłam...

Czy ktoś może mi powiedzieć, czy to, co się dzieje w moim życiu, to wynik czyjegoś celowego działania, czy najzwyklejszy pech? I czy da się coś zmienić, przełamać jakoś tę złą passę, sprawić, żeby w końcu zaczęło się układać? Bardzo przepraszam za tak długi wpis, ale chciałam sprawę nakreślić jasno i szczegółowo.